Dag 23: Van Montagnana naar Traghetto

De dag loopt voorspoedig maar het venijn zit zoals altijd in de staart….Fietsen over de Po vlakte; klinkt saai maar de vele authentieke dorpjes, landerijen, Venetiaanse Landhuizen maken het toch een heel erg leuke rit.

Wat dacht je van deze scheve toren in Bada Polesine? Waarom gaat iedereen naar Pisa? 

Over het algemeen fietst het prima met hier en daar wat slecht asfalt. Het platteland is nogal ontvolkt. Veel verlaten en vervallen huizen en ook verlaten industrieel erfgoed: daar zouden op Stek in Breda jaloers op zijn.Grote landerijen grote tractoren veel mechanisatie en dus weinig handwerk.

In Ferrara zoeken we een postkantoor op, kopen een kartonnen doos en vullen deze met ‘overtollige ‘ spullen: 3,8 kg gaat via de posta Italiana terug naar huis want de Apennijnen komen in zicht!! 
De klimmetjes daar kennen een hoger% en langere klimlengte. Dus gewicht lozen nu het kan. We verlaten Ferrara en komen door een echt agrarisch gebied , eindeloze akkers en maar sporadisch een dorpje.
We hebben inmiddels afscheid genomen van onze trouwe metgezel, de Adige. Wel komen we onderweg de Po tegen. Is ook niet zo gek natuurlijk als je door de Povlakte rijdt😀.

Gelukkig heeft onze reisgids een camping op de weg langs de route. Ons water raakt op en we snakken naar het water van de camping. Daar aangekomen staat de camping te koop en is gesloten 😩😩😩😩😵‍💫😵‍💫😵‍💫

Op Google vinden we een B&B een paar kilometer verderop dus weer in de benen. Het adres leidt ons naar een verlaten Romeinse villa. Het nummer gebeld; er is geen faciliteit beschikbaar… op Google vinden we een B&B 15 km verderop dus daar naar toe. Booking geeft aan dat er een kamer beschikbaar is. We komen langs een alimentari en kopen 2 flessen gazeuse waarvan er 1 verdampt waar je bij staat.Bij de B&B aangekomen vertelt ons de Aziatische ‘dame’ dat ze vol zitten!  😪😪😪 Ze is alleraardigst en belt voor ons verschillende B&B’s af. Er is er nog een in de buurt met 1 kamer vrij. Telefonisch besproken en weer op weg. Opnieuw 5 km verder, de benen zijn inmiddels met pap gevulde flessen en de snelheid daalt. Langs de provinciale weg met alle verlichting aan want het is inmiddels donker. De Italianen razen ons op geringe afstand voorbij. 
De kamer wordt gereed gemaakt voor ons en we mogen in de ontbijtruimte wachten want het barst van de muskieten buiten😵‍💫😵‍💫😵‍💫. We krijgen een lekkere cappuccino en zijgen vermoeid neer op een stoel. 

De kamer is mooi met ruime douche en complete keuken. Binnen slaan we nog een aantal muggen plat en kunnen koken op een gasfornuis. Verse pasta met verse groenten; hoe mooi is dat???We zijn het erover eens dat we vandaag 125 km in de benen hebben, een nieuw record!