Dag 27: Van San Piero a Sieve naar Figline Valdarno

Zo dat was even een heftig dagje. Er was regen voorspeld, maar voor een buitje of wat zijn wij niet bang. Op de camping schijnt de zon nog maar bij de eerste meters op de fiets begint het al een beetje te regenen. Regenjas aan en door. Maar na een uur of wat breekt ineens de hemel open: een enorme stortbui met zelfs een beetje hagel en onweer. Geen tijd meer voor de regenbroeken want in een paar seconden zijn we doorweekt. Dan maar schuilen onder wat bomen terwijl de plensbui maar aanhoudt. We krijgen het zo koud dat we toch maar weer op de fiets stappen. En niet dat achterop komende auto’s dan rekening houden met arme fietsers. Rakelings langs je heen, soms ook nog toeterend. Voor een bocht even inhouden? Nee zeker niet, gewoon lekker inhalen en bijna op je tegenligger botsen. Een dame in in Fiat 600 die ons tegemoet komt raakt in een slip en al slingerend komt ze net op tijd weer in het rechte spoor. 😏😏😏😏
Gelukkig doemt er ineens op een kruising een ristorante op. Er komen daar net nog meer fietsers aan die allemaal willen  schuilen. De uitbaters zien met lede ogen aan dat al die doornatte fietsers en ook wandelaars ineens binnen staan. Want ze hadden alle tafeltjes al mooi gedekt voor de lunch. We mogen niet verder dan de ruimte voor de bar😳Bij de gratie Gods mogen we wel van het toilet gebruik maken. En we kunnen cappuccino bestellen die we staand opdrinken. 
Wij fietsers zijn niet welkom en ze doen er alles aan om ons zo snel mogelijk weg te krijgen; so far for hospitality🇮🇪🇮🇪🇮🇪🇮🇪✋✋✋.De andere fietsers zijn Canadezen die met een gids op fietsreis zijn in Italië. Met zijn 18nen zijn ze. We babbelen heel gezellig met ze en bestellen nog maar een cappuccino want de wolkbreuk is nog niet ten einde. 
Na een half uur spreekt de gids de groep  toe dat ze kunnen kiezen: of doorfietsen naar Florence of met een taxi naar het hotel. Ik (Sonja) steek mijn hand op en zeg: yes please. Even kijken 18 paar ogen mij in stilte aan. En dan barsten ze allemaal in lachen uit. Tsja, dat was ook een van onze motto’s: altijd blijven lachen😂 

Toch maar besloten na 1,5 uur om verder te fietsen, nog 10 km bergaf naar Florence waar het volgens buienradar droger is. Klappertandend van de kou, ondanks de extra kleding die we aan hebben getrokken, gaan we naar beneden. Best link met een slecht wegdek, slecht functionerende remmen door het vocht en Italiaanse chauffeurs, maar inderdaad, beneden is het warmer en iets minder regen. We moeten nog een stukje door Florence en daarna weer omhoog de bergen in. Het wegdek is belabberd veel kuilen en stoepen op en af. Beng!!! rinkeldekinkel; de inbusbout M8 van Sonja’s zadel breekt af!!😳😳😳.

Gelukkig in de stad en niet tijdens de afdaling 😅😅😅. In de Varta winkel even verderop zit een mechaniker, jawel in blauw ketelpak en met zwarte handen van het vet! Hij trekt zo’n zwarte vette la open met allerlei bouten en moeren. Na ff rommelen is een passende gevonden! Hij geeft de juiste inbus-sleutel mee en in mum van tijd staat het zadel er weer strak op. Sonja brengt de inbus terug mille grazie! Dan lunchen onder een luifel, 2 cappuccini en weer door. Langzamerhand wordt het weer beter en de route steiler. We merken nu dat na de afgelopen periode het omhoog fietsen beter en beter gaat.

In de ochtend in een regenbui met onweer, in de middag weer een strak blauwe lucht.😀😀😀😀😀😀.En mooie Toscaanse landschappen😀

De regenpakken kunnen weer uit, even de sokken uitwringen en gaan!
De enige camping in de wijde omgeving is een vakantiedorp, met  winkels, restaurant, bar, ijssalon, fietsverhuur noem maar op. We worden onder begeleiding van een golfkar naar onze plek gedirigeerd.

Het is een megacamping met rijen huisjes in Colditz opstelling. Onze beoogde plek heeft alleen een kiezelondergrond en bovendien ligt er een grote hondendrol. Dank je de koekkoek, daar willen we niet staan. Onze jonge begeleider is er ongelukkig mee en regelt een ander plekje, met iets minder kiezels en zonder hondendrollen🐶

Lekker prutje koken bij de tenten nog een cappuccino in het café.De grootste drukte is voorbij maar de disco doet het

Vandaag 72 km gefietst